Onze familie heeft wat met het cijfer 10, nu ook weer. Mijn moeder was jarig op 14 juli, en onbewust haalden we Stoney uit het asiel op 24 juli. Heel vaak duikt die 10 weer op. Misschien is het toeval misschien ook niet. Maar dit even terzijde, wat niet veranderen zal is dat Stoney altijd bij ons zal blijven. In ieder geval tot aan zijn dood . We zijn nog iedere  dag dankbaar dat we Stoney hebben. Een tijdje terug was er de vorstperiode, het grasveld was mooi wit en hier en daar was het glad. De enige die het wel leuk vond dat was jij Stoney. Je kon niet begrijpen waarom je vrouwtje niet ging spelen en rennen op het veld. Kijk Stoney, je bent aardig groot en sterk, dus als je een vogel achterna wilt zitten, dan ligt je vrouwtje zo op de grond. Geen goed idee dus. Met de vorst kwam er ook de sneeuw, ook zo iets leuks. Wat was ik blij dat het maar kort duurde. Maar goed, ook de sneeuw vond je wel interessant. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om gelijk wat foto’s te maken. Na dit alles gingen we richting feestdagen. De kerstdozen werden naar beneden gehaald en overal kwamen er lichtjes en versieringen. Al dat gerommel vond je maar niks, ik hoorde je denken van gaan we verhuizen of zo? En dan die boom, ik kan er niet eens tegen aan plassen. Maar ook dit wende weer. Wat je niet leuk vond was dat wij veel weg waren om boodschappen te doen. Daar stond tegenover dat je met de Kerstdagen onze volledige aandacht kreeg. Na de Kerst begon er een rot tijd voor de meeste dieren,

het vuurwerk. Als er geknald werd en je was binnen, dan was er niets aan de hand. Je ging dan rustig voor het raam kijken waar dat lawaai vandaan kwam. Buiten was het een heel ander verhaal. Op een keer liepen we op het veld, en ja hoor, verderop vuurwerk. Nou een regelrechte ramp, ik kon je amper houden of ik nu rustig met je praatte of niet, je wilde maar 1 ding, veilig naar huis. Ik heb het geweten, wat een kracht zit er in dat lijf van jou zeg.! Je had zo een haast om thuis te komen het was een wonder dat je riem niet was gebroken. Hoe zou dit met oud en nieuw worden? Onze vorige hond had zowat de boom afgebroken, hoe zou jij reageren? Het einde van het jaar naderde en naderde. Alleen uitlaten deed ik niet meer, je baas is gelukkig sterker dan ik. Toen was het oudejaarsavond, de avond zelf verliep best rustig. De tijd tikte door, vrouwtje was bloedje nerveus, hoe zou jij reageren? Eindelijk 12 uur, baasje en zijn zoons gingen naar buiten. Ik bleef gezellig bij je zitten,en aaide je en praatte tegen je. Mensen kwamen binnen om nieuwjaar te wensen, je vond alles best. Ondertussen has je nieuw plekje ondekt, net als Balu…….onder de tafel!