Wij hadden gehoopt het hoofdstuk dierenarts af te kunnen sluiten voor een jaar. Helaas had het lot andere plannen met ons. Een paar weken na ons bezoek aan de dierenarts, begon je kreupel te lopen. Je speelde niet meer en je keek in en in zielig, het was duidelijk, je had pijn. Maar nu de grote vraag waar in je voorpoot had je pijn? Misschien was het een spiertje die verrekt was, je kon soms zo wild zijn als je uit mocht. Wij besloten het even aan te kijken en steeds maar voelen en kijken naar je poot, misschien zat er een stukje glas of een doorn in je voetkussentje. Helaas het werd er niet beter op. Dus dat werd weer een gezellig bezoekje dierenarts. Het was dit keer een ander dan die wij normaal hadden, maar ook zij was aardig. Stoney, Stoney nou ben je zo’n intelligente hond, waarom werkte je nu niet even mee? Ik snapte het wel, je was gewoon bang. Je hoefde alleen maar te gaan liggen op de grond, want om jou op die tafel te krijgen dat was onmogelijk. Na veel praten tegen jou en de sterke hand van de baas lag je eindelijk goed. Ze onderzocht je poot en in het begin gaf je geen krimp. Dit vind ik van jouw ras in zo’n geval een nadeel, dat jouw ras zo hard is voor zichzelf. Maar op een gegeven moment toen de arts je poot iets draaide moest je toch even slikken. Ze gaf je een prikje tegen de pijn, een koekje voor de schrik en pillen voor 2 dagen. De pillen waren ontsteking remmend.
Met rust moest het na 10 dagen over zijn. Nou is dat makkelijk gezegd een jonge hond die geen pijn meer voelt rustig houden. De volgende dag wilde je alweer spelen en springen. Zie je hond nu maar uit te leggen dat het niet mag, dat was moeilijk. Maar met veel geduld en voorzichtig spelen is het ons toch gelukt. Hoera je poot is weer helemaal de oude. Na al deze ellende nu eens iets leuks. Op een mooie zondag gingen we naar het bos met Stoney. In een auto zitten dat vind Stoney geweldig. Gewapend met flesjes water en je drinkbak, gingen wij naar amelisweerd. Daar aangekomen moet je dus een brede brug over. Wat schertst onze verbazing als blijkt dat jij doodsbang bent voor een brug. Je ging er over heen met je staart ver tussen je poten. Vreemd, vreemd, vreemd
. Wat hebben we heerlijk gelopen met veel tussenpozen. Wij lieten je drinken en uitrusten om daarna weer te gaan lopen. Alleen vind ik het jammer dat er mensen zijn die toch hun hond los laten lopen. Stoney is gek op andere honden als ze maar niet zwart zijn. Het bos vond je leuk alleen ook hier waren kleine bruggetjes en dat vond je de eerste paar keren helemaal niks. Maar alles went,toen je eenmaal door had dat het geen gevaar was, liep je er gewoon over heen. Weer een angst overwonnen. Door je grootte viel je wel op, vooral de kinderen vonden je reusachtig groot Wij zijn er ondertussen allang aan gewend. Ook grote mensen hielden ons aan en vroegen dingen over jou. Op weg naar de auto kwamen we nog een witte herdershond tegen. Mooie hond was dat en ook jij had nog de puf om de snuffelen. Thuisgekomen ging je eten en drinken en toen…..slapen. Het was een geslaagde dag.
