Onze zoon heeft hem mee moeten trekken de ring in. Hij durfde dus echt niet. Ik, zijn vrouwtje, ben ook de ring nog ingegaan misschien dat ik meer succes had. Vergeet het maar dus. Met veel lieve woordjes en voorzichtig meetrekken haalde hij een paar meter. Wij namen het hem niet kwalijk hoor, wist hij veel wat hij moest doen. Het was allemaal tevergeefs hij weigerde op te staan. Er kwam een vrouw naar ons toe met een spuitbus. Zij vond het zo sneu misschien was de vloer wel te glad. Vandaar de spuitbus. Dit moesten wij onder zijn voetzolen spuiten zodat het minder glad werd voor Stoney. Maar ook dit hielp niet. Het was allemaal goed bedoeld maar onze witte was gewoon bang. Een vreemde omgeving blaffende honden en wist hij veel wat hij moest doen. Dit was voor hem ook de eerste keer en gelijk de laatste. Mensen bedoelde het allemaal goed maar commentaar geven als wij probeerde hem te lokken sorry hoor! Ons ging het  niet om de prijzen maar gewoon om het een keer mee te maken. Het is niet gelukt nou jammer dan. De keurmeester is toch nog even bij Stoney wezen kijken en keek in zijn bek. Zij constateerde een ontsteking aan zijn tandvlees. Het zou raadzaam zijn om naar de dierenarts te gaan. Daarna mochten wij weer naar onze plaatsen terug.Kruipend, maar hij ging. Iedereen kreeg een troostprijs, ook heel leuk. In de pauze ging bijna iedereen naar buiten dus wij ook. Stoney bleef nog wel een beetje angstig maar hij liep tenminste gewoon. Omdat het weer mooi was liepen we een stukje de dijk op. Heerlijk. Wij hebben de raad opgevolgd en zijn naar onze dierenarts gegaan. Het bleek geen ontsteking maar een stukje wild vlees. En om hem nu weer te pesten met een verdoving en zo terwijl hij er geen last van heeft, nee dat raadde ze ons af. Het was een hele aparte ervaring de clubmatch. Stoney zou nooit in de prijzen vallen maar voor ons blijft hij echt nummer 1.